Ik moet eerlijk bekennen dat ik alleen bekend ben met het tweede couplet, wat gezongen wordt in het Surinaams (m.a.w. Sranan Tongo). Maar dat mag de pret niet drukken. Het voelt toch veel authentieker aan om het volkslied met volle borst te zingen in een taal die zovelen van verschillende achtergronden verbindt, maar naar mijn mening internationaal gezien niet (genoeg) wordt erkend.
